Dankzij medewerking van de CBB, de Christelijke Bibliotheek voor Blinden en Slechtzienden, is dit ervaringsverhaal ook in gesproken vorm beschikbaar.
“In onze kerk wordt er na afloop van de kerkdienst uitgebreid koffie gedronken. Ik kan niet zomaar op iemand afstappen. De ruimte heeft een beroerde akoestiek. Het is lastig om er een gesprek te voeren met zo veel geroezemoes op de achtergrond. Ik ga graag naar de kerk, maar werd van het koffiedrinken nogal eens depri. Ik kon mij opeens alleen voelen”, vertelt LZ (ze blijft liever anoniem), “Ik nam daarom het besluit om mijn man van het koffiedrinken te laten genieten en zelf per taxi naar huis te gaan. Dit bevalt prima. Thuis heb ik van alles te doen en ik geniet vaak in mijn eentje nog even na van de dienst.”
Ze werd in 1995 ernstig ziek, als gevolg van een complicatie bij een zwangerschap. LZ overleefde de infectie maar de gevolgen waren ingrijpend: ze was volledig blind. Er ontwikkelde zich ernstige artrose in haar heupen en de fijne motoriek in de handen bleek beperkt te zijn.
LZ concentreerde zich de eerste jaren op haar gezinnetje (dochter van anderhalf en echtgenoot) en ze vertelt: “Vanuit de kerk werden wij op een fantastische manier ondersteund. In eerste instantie praktisch (vervoer, boodschappen etc.), maar in de loop van de tijd kreeg ik steeds meer ruimte en gelegenheid om mijn eigen steentje bij te dragen. Ik leerde met computeraanpassingen omgaan en binnen de kerk kreeg ik vrijwel gelijk de gelegenheid om het geleerde (met een doel) in te zetten. Ik maakte planningen voor een bezoekgroep, schreef persberichten voor activiteiten, hielp mee bij de organisatie van die activiteiten en ging verslagen maken van vergaderingen.”
Via een reïntegratietraject probeerde LZ aan betaald werk te komen. Dit is niet gelukt. Maar met de vaardigheden die zij binnen de kerk ontwikkelde, kon ze wel terecht bij verschillende vrijwilligersorganisaties buiten de kerk. “Onze dochter is inmiddels de deur uit. Mijn dagen zijn gevuld en ik heb mijn plek gevonden. De kerk en de mensen binnen de kerk speelden een grote rol in mijn weg terug naar de maatschappij”, zegt ze. “Ik ben nooit een snelle braillelezer geworden en gebruik daarom tijdens diensten ook geen braille. Ik ben op zoek naar een app op mijn iPhone waarin ik alle liederen zou kunnen zetten en waarmee ik tijdens de dienst snel een lied zou kunnen opzoeken. De Bijbel App is een aanwinst. Thuis en in de kerk. Ook zijn we op zoek naar een klein tafeltje waarop ik mijn iPhone en toetsenbordje tijdens de diensten neer zou kunnen leggen. Iets op wieltjes dat ik over mijn knieën heen kan schuiven.”
LZ zit graag in het midden van de kerk, ten opzichte van het geluid. En als in een dienst iets visueel ondersteund wordt (drama, afbeeldingen, etc.) is het fijn dat iemand dit voor haar beschrijft. “Maar tijdens de dienst kan dit heel storend zijn. Zelf vind ik het prettig als iemand mij hier voor de dienst even over vertelt. Ik geniet er dan tijdens de dienst nog een keer van en voel mij betrokken”, vertelt ze, “Ik houd van een groepsgesprek waarin mensen om de beurt praten en bereid zijn om naar elkaar te luisteren. Dat geldt ook voor Bijbelstudie- en gebedsgroepen. In het algemeen geldt natuurlijk dat niet iedere blinde hetzelfde is. In een goed gesprek kan hij of zij prima aangeven wat hij of zij prettig vindt.
Omdat ik niet zo stevig op mijn benen sta, heb ik relatief meer hulp nodig. Ik zit niet in een rolstoel en gebruik geen wandelstok of rollator. Dit betekent dat ik zelf moet communiceren wat anderen niet zo maar aan de buitenkant kunnen opmerken. Een directe vraag vereenvoudigt vaak zo’n gesprek!”
NB De vrouw op de afbeelding is niet LZ!