De hashtag #metoo heeft flink wat los gemaakt. De verhalen op sociale media volgen elkaar in rap tempo op. Gelukkig, de stilte wordt verbroken. Er komt steeds meer openheid. Langzaam komt de discussie op gang over hoe we omgaan met elkaars grenzen en wat er wel en niet oké is. Tegelijkertijd wordt ook de verwarring duidelijk. Waar ligt de grens? Er is een groot grijs gebied tussen een verkrachting en onprettig seksueel contact. Wat de één ervaart als grensoverschrijdend vindt een ander geen probleem. Als je niet duidelijk hebt aangegeven dat je iets niet wilde, is de ander dan fout? Daders realiseren zich niet altijd dat zij dader zijn en welke impact hun handelen op de ander heeft.
We leven in een cultuur die zegt: ‘doe waar jij je goed bij voelt’. Alles moet kunnen. Ben je het daar niet mee eens, dan ben je een bedreiging voor ons gevoel van vrijheid. Dan ben je een ouderwetse moraalridder die alle verworven vrijheden van de seksuele revolutie terug wil draaien. Vrijheid is in onze maatschappij veranderd in grenzeloosheid. Dat maakt het bepalen van je grenzen en het aangeven daarvan erg ingewikkeld. Vooral voor tieners en jongeren, die kwetsbaar zijn en hun weg in het leven nog zoeken. Zij hebben veiligheid, geborgenheid, richting, kaders en goede begeleiding nodig in deze chaos. De kerk en het gezin zouden plekken moeten zijn waar ze veilig zijn en waar het veilig is om te delen, om je kwetsbaar op te stellen, om voor elkaar te zorgen en elkaar te helpen bij het vinden van de juiste weg. Dat gaat niet vanzelf. Laten we niet alleen de stilte verbreken, maar ook de volgende stappen zetten.
Klik hier om verder te lezen.
Terug naar het themadossier.
