De bijbelse overlevering is allesbehalve levensvreemd. Ook al neemt God in de meeste boeken van Oude en Nieuwe Testament een prominente plaats in, ook de mens en zijn gelovige reflectie staan erin centraal. Meer nog, God komt nooit als abstractie ter sprake, maar wordt in de bijbelse overlevering betrokken in wat mensen dagdagelijks mee- en doormaken.
Immers, het zou getuigen van een groteske kortzichtigheid te denken dat het menselijke leven geheel en al bepaald wordt door rationeel bezig zijn en intentioneel plannen. Niettegenstaande de sterke nadruk van de moderniteit op de rationaliteit die zich onaantastbaar waant, blijkt uit de talloze ervaringen dat deze zienswijze schromelijk tekort schiet. Zeer fundamenteel, wanneer het er écht op aankomt, heeft de mens soms helemaal niets te plannen. Heel veel fundamentele dingen ‘overkomen’ ons, zetten ons met de rug tegen de muur in verlammende machteloosheid, slaan – soms in één ogenblik – grote dromen stuk, veranderen in een oogwenk al wat we dachten te realiseren. Pijn en verdriet horen bij het leven. Ze maken er intrinsiek deel van uit. Van kindsaf hebben we dat gevoeld en geleerd, beseffen we dat, zijn we het zelfs heel gewoon gaan vinden. Tranen horen bij het leven, voor een kind van drie en voor een mens van tachtig. Verdriet, pijn en lijden maken deel uit van de werkelijkheid waarin we groot worden.
Over deze menselijke emoties van lijden en verdriet, én van opstandigheid ertegen, handelt deze module. Vooral het onverdiende lijden is voor ieder die ermee geconfronteerd wordt een enigma. Pijn en lijden in al hun zinloosheid roepen vele prangende vragen op, roepen weerstand en opstandigheid op, en stellen voor de gelovige ook de verantwoordelijkheid van God in die context aan de orde. Dat was niet anders voor de bijbelse mens.
Klik hier om verder te lezen.
Ben je geïnteresseerd in de vragen die het lijden en de gebrokenheid in deze wereld oproepen? Opkijken biedt een mini-dossier vol met materialen rond dit thema. Klik hier om naar het dossier te gaan.
