Wat doe je als gemeente als een grens wordt overschreden? Bij grensoverschrijdend gedrag in een pastorale relatie raakt zeker ook de gemeente zélf gewond. Wat is nodig om ‘dat beschadigd lichaam van Christus’ te (helpen) helen…?
“Ik had nooit, nooit kunnen denken dat dit mij zou kunnen gebeuren. Ik beschouw mezelf als iemand met een goed werkend moreel kompas, met bijbelse overtuigingen over liefde, trouw en integriteit waar ik ook altijd naar heb gehandeld. Mijn man vertrouwde mij altijd volledig en ik mijzelf ook. Ik vind mezelf niet iemand die makkelijk te manipuleren en te misleiden is. Ik maakte me af en toe wel zorgen, had het gevoel dat er iets niet klopte en later dat het de verkeerde kant op ging, maar ik dacht dat ik sterker was dan dit, dat ik volwassen genoeg, eerlijk genoeg, mondig genoeg, kritisch genoeg, rationeel genoeg, intelligent genoeg en emotioneel stabiel genoeg was. Ik zag de bedreiging, de risico’s niet goed en nam ze niet serieus genoeg. Ik ben op den duur mijn intuïtie gaan negeren, omdat ik het niet wilde zien. Ik wilde na verloop van tijd de vriendschap te graag, vond er teveel in, werd te afhankelijk, nam daarom te weinig actie op de rode vlaggen en waarschuwingen die er waren, en ik onderschatte mijn eigen kwetsbaarheden. Ik zag gewoon niet hoe gevaarlijk het was wat er gebeurde.”
