Slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag hebben geen schuld aan wat hen overkomen is. Anne hoopt dat we daarom als maatschappij en als individuen stoppen met de giftige ‘victim blaming’, die nog steeds zit ingebakken in onze cultuur.
Let op: in dit blog gaat het over ervaringen met seksueel grensoverschrijdend gedrag
Ik was ongeveer 13 jaar. Ik paste op bij de kinderen van een stel en hun vader zei toen hij in de avond thuiskwam: ‘Wat een geile broek heb jij aan voor de maandag’. Ik verstijfde, was plots bewust van mijn naïviteit en bedacht dat het ook niet slim was om een leren broek te dragen. Want zoals gebruikelijk is bij seksueel grensoverschrijdend gedrag kijk je automatisch eerst naar jezelf. Ook ik.
Een paar jaar later fietste ik ’s nachts na het uitgaan stiekem alleen door het bos naar huis. Ik zei dat ik werd thuisgebracht (wat niet zo was), want anders mocht ik niet uit van mijn ouders. Ik was ervan overtuigd dat als er iets zou gebeuren dat het dan dus mijn eigen schuld zou zijn, want je moet ook niet als meisje door een donker bos fietsen.
Lees hier verder.
Terug naar het themadossier.
