In een groot deel van de NGK is het al gebruikelijk, in de GKv speelt het onderwerp steeds vaker: kinderen aan het avondmaal. Er is vanuit het Oude en Nieuwe Testament, evenals vanuit de kerkgeschiedenis en -traditie, veel voor te zeggen, vindt Peter Sinia.
Voor mij was het een verrassing om te ontdekken dat een GKv in 1960/1961 als eerste protestantse kerk in Nederland kinderen toeliet aan het heilig avondmaal. Ik kende de praktijk alleen van mijn jeugd in een progressiever en vrijzinniger kerkgenootschap. Een tweede vrijgemaakte gemeente volgde in 1965. Na de breuk in 1967 lieten alleen NGK’s kinderen toe aan het avondmaal. Inmiddels gaat het om 19 van de 90 Nederlands-gereformeerde gemeenten. Andere gemeenten bezinnen zich erop. Ook in de GKv is de bezinning de laatste jaren op gang gekomen.
Dat we de vraag naar kinderen en het avondmaal vaker stellen, zal te maken hebben met onze tijdgeest en cultuur. Maar het is niet zo dat die tijdgeest en cultuur ons in één richting dwingen. Want dezelfde cultuur die de vraag naar kinderen aan het avondmaal actueel maakt, is ook de cultuur waarin ouders vragen stellen bij de kinderdoop en waarin jongeren vaak op latere leeftijd belijdenis doen. Het is de cultuur waarin kinderen al jong met seks te maken krijgen, maar pas laat hun trouwbelofte durven geven. De cultuur die kinderen vaak voor vol aanziet, maar even zo vaak ruimte biedt voor infantiliteit van wie volwassen zou moeten zijn. Maar juist zo’n cultuur, die alle kanten op beweegt of slingert, dwingt ons om opnieuw onze koers te bepalen.
Terug naar het themadossier.
