Dát is lachen: Jezus is de weg! Jezus en zijn ‘aanhang’. Jongeren met een sociale beperking kunnen hierover in een deuk liggen. Zij beleven het geloof niet in abstracte begrippen maar feitelijk. José Korsaan jeugdwerker in de GKv Putten en auteur van Follow Up! houdt hier rekening mee als zij Bijbelverhalen vertelt aan deze, vaak boven intelligente, jongeren. “Feitjes en weetjes zijn belangrijk. Zo kan je beter vragen welke vijf vruchten van de Geest er zijn, dan naar een vrucht uit hun eigen leven”, zegt ze. En vraag niet hoe Jozef zich in de put voelde, maar vraag hoe lang je denkt dat hij in de put gezeten heeft.
Geloven = zeker weten
Relaties zijn ingewikkeld voor mensen met een sociale beperking. De relatie met God is niet zichtbaar of tastbaar en de relatie met mensen is vaak onvoorspelbaar. “Ik kom het geregeld tegen dat iemand met een sociale beperking tegen mij zegt: ‘Ik geloof niet, ik weet dat Hij er is. God is bij mij. Ik merk dat niet maar ik weet dat Hij bestaat. Dat staat in de Bijbel en wat in de Bijbel staat is waar.’ Als ik dat hoor, ben ik onder de indruk van het rotsvaste vertrouwen! zegt José. Voor deze jongere is God altijd dezelfde, de bijbel verandert niet… mensen wel. Het christelijke geloof biedt een veilige, stevige basis.”
Beeldspraak, letterlijk en figuurlijk
Dat merk je ook als je aan kinderen met een sociale beperking vertelt over God en met ze uit de Bijbel leest. “Kinderen nemen de taal letterlijk. Soms moeten ze lachen of stellen ze een vraag: ‘Hoezo kan je bergen verplaatsen als je gelooft? Dat heb ik nog nooit gezien!’ Zodra je merkt dat je kind iets niet begrijpt, is het beter om te stoppen met Bijbellezen. Vraag wat hij niet snapt. Dan heb je de gelegenheid om het uit te leggen. Liever een kort stukje Bijbellezen, wat je kind begrijpt, dan een lang verhaal. Voor jezelf is dit ook veel leerzamer: je leert naar je kind te luisteren. Je leert welke vragen hij heeft en je kan dan aansluiten op wat er in hem omgaat “, legt José legt uit.
“Mijn nichtje met PDD-NOS moest ineens heel hard lachen toen we het verhaal over de vier vrienden en hun zieke vriend lazen. We lazen: Er waren zóveel mensen, zelfs voor de deur was geen plaats.
Ik keek haar vragend aan en vroeg waarom ze moest lachen. Met een brede grijns zei ze: zélfs voor de deur was geen plaats! Ik moest nog twee keer nadenken en toen begreep ik de grap.
En dat bedoel ik: Let op hoe je kind reageert op het verhaal, laat hem vertellen of vragen en probeer je kind te begrijpen. Je hebt zo meer contact én meer plezier!”
Lees deze week ook het blog over Johannes (35 jaar, hij heeft een vorm van ASS):
Volgende week:
We maken de winaar van de luisterkinderbijbel bekend! En daarnaast het indrukwekkende verhaal van Sarah en haar dochter Mirthe (Mirthe is 7 jaar oud, doof, blind en verstandelijk beperkt).
Wil je reageren, of jouw ervaringen delen? Neem gerust contact op met Nanda, n.langkamp@lpbmedia.nl.
José Korsaan (www.josekorsaan.nl/) heeft 12,5 jaar als SPH-er gewerkt bij stichting Sprank op een logeerhuis voor mensen met een (licht) verstandelijke beperking. Ze is auteur van de catechesemethodes Follow-up! en Bijzonder! en ontwikkelde o.a. het portal voor geloofsbegeleiding van mensen met een sociale beperking op Opkijken.nl.
Gewoon anders bijbellezen is een serie van Kinderbijbels.nl en Opkijken.nl. Meer weten over Gewoon anders bijbellezen? Klik hier voor meer informatie, abonneer je op de nieuwsbrief of volg ons op Facebook.
