De coronatijd is ontegenzeggelijk een crisis met een blijvende invloed op kerkgemeenschappen. Het gevoel deel uit te maken van een geloofsgemeenschap blijkt lastig vast te houden, zo bleek in gesprekken met predikanten, kerkenraadsleden en gemeenteleden uit dorpskerken. Hoe belangrijk is een gemeenschap eigenlijk voor geloven?
Na ruim een jaar maatregelen tegen het coronavirus begint de behoefte aan ontmoeting en samenzijn in de kerk steeds meer te groeien. Althans voor die mensen voor wie het gemeenschappelijk beleven en uiting geven aan het geloof als belangrijk ervaren wordt, want dat is nog niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De samenleving is veel individualistischer geworden en die beweging is ook aan kerkleden niet voorbijgegaan. Hoe belangrijk is een gemeenschap eigenlijk voor geloven? En als deze al belangrijk is, wat voor soort gemeenschap streven we dan na? Met alleen een kopje koffie na de dienst, hoe gezellig en belangrijk ook, houden we de gemeenschap niet bij elkaar.
Wat maakt ons ten diepste gemeente van Christus? En is het misschien zo dat de maatschappelijke crisis die wij nu ervaren ook een crisis in de geloofsgemeenschap – een gebrek aan echte gemeenschap – blootlegt? Dúrven wij in dit seculiere tijdperk werkelijk een gemeenschap van Christus te zijn? En zo ja, welke wegen kunnen wij daarvoor bewandelen?
Klik hier om terug te gaan naar het dossier ‘De kerk als contrastgemeenschap‘.
